Pytający:
Czasami tak bardzo pragnę mieć dużo pieniędzy, aby wreszcie mieć czas na naukę w spokoju.
Odpowiadający:
Rzeczą najważniejszą jest Twój wzrost, szkolenie i doskonalenie. Słowem – ważniejsze od tego, jak szkoła wygląda, jakie są ławki i koledzy, jacy nauczyciele, ważniejsze stokroć od tego jest to, czego się uczysz, jak szybko tego się uczysz. Tak to wygląda z góry. Ważniejsze od tego, gdzie żyjesz, w jakich warunkach, jest to, czy umiesz kochać, jak kochasz bliźniego, siebie. Tymczasem typowy człowiek zachodu najpierw chce sobie ułożyć odpowiednie wygodne warunki szkolenia się, dobrać kolegów tak by mu było dobrze, na koniec dopiero spychając lekcje, która tak naprawdę jest najistotniejsza. Zanim postanowi by nauczyć się kochać i wychodzić poza swój egoizm uznaje – 'jak mam to wszystko robić gdy nie mam pracy, pieniędzy, domu, rodziny, etc. etc. etc.’. I tak czas mu leci jedno drugie piąte życie spędza na układaniu sobie warunków tego życia, na poświęcaniu czasu materii. Dopiero po wielu wielu wielu razach gdy w końcu nudzi mu się, to gotów jest zapomnieć o kolegach, o ławkach, o kolorze ścian szkoły, i chce skupić swą uwagę na lekcji, która jest do nauczenia się i w końcu szkołę zakończyć.
Typowy człowiek na początku szuka pracy by zarabiać pieniądze. Pracuje by zarabiać pieniądze i mieć z czego żyć. Potem jednak gdy zwraca się w stronę ducha przestaje to wszystko robić, przestaje szukać pracy by zarabiać pieniądze, przestaje zarabiać pieniądze na utrzymanie, zaczyna żyć duchem i w duchu. Wtedy, gdy cały czas patrzy na świat i na swój cel z dojrzałej perspektywy może zwrócić uwagę, choć to wcale nie jest konieczne, że w jego życiu istnieje jakaś praca, jakieś zajęcie za które ma dochód, za który to dochód kupuje środki niezbędne do życia. Może to zauważyć, lecz wcale nie musi, bo nie stanowi to żadnego celu a jedynie pomijalną dekorację. To wszystko fizycznie jest, zewnętrznie niczym się on nie różni od człowieka pracującego dla pieniędzy na utrzymanie, lecz wewnętrznie różnią się bardzo – uwaga jednego i drugiego skierowana jest w zupełnie innych kierunkach.
Dlatego najważniejsze jest zwrócenie się ku wnętrzu, całkowicie. By zapomnieć o świecie zewnętrznym. Zapomnieć nie znaczy zaniedbać lecz przestać tam umieszczać cele. A potem – potem obserwować tylko jak dekoracja szkoły zmienia się.
autorzy pragną pozostać anonimowi