Gerhard Shobel-Singer – wspolzalozyciel Aloha Europe
Artykul publikowany jest za uprzejma zgodna „Aloha Nachrichten”
Tlumaczenie: Marius Cecula
Jak mam opisac laikowi, ktory nie zna Susan, wujka George´a lub hawajskiej pracy z cialem, moje doswiadczenia z kino mana? Jest to pytanie, ktore zajmuje mnie od jakiegos czasu. Dokladnie rzecz biorac od chwili, gdy Christina Viol poprosila mnie o napisanie artykulu na temat warsztatow, ktore odbyly sie w pazdzierniku 1994 r. w Bazylei.
Gdy mysle o kino mana, wtedy w pierwszej kolejnosci przychodza mi na mysl Wyspy Hawajskie. Przypominam sobie przepych i obfitosc swiata roslinnego, silne kolory i zapach kwiatow, innych roslin, wody i ziemi. Przed duchowymi oczami pojawia mi sie wspaniala roznorodnosc swiata zwierzecego. Jeszcze czuje ozywiona aktywnosc wulkanow, ktore bezposrednio pozwolily mi na odczucie pulsu Ziemi. Wszystko jest rytmem, porusza sie lekko i miekko, z niewiarygodna lekkoscia i wdziekiem oraz nieopisana sila.
W tym otoczeniu naprawde widac i czuc te uniwersalna sile. Piekno rozwija sie samo z siebie. Wszystko otoczone jest naturalna zmyslowoscia. Teraz potrzebujemy tylko przeniesc ten obraz na prace z cialem pod nazwa kino mana i taniec hula. Wtedy wszystko staje sie zrozumiale samo przez sie.
Praca z Susan i wujkiem George´m oznaczala doswiadczenie wewnatrz i na zewnatrz mnie wspomnianego powyzej obrazu, jednak z ta roznica, ze nie znajdowalismy sie na Hawajach, lecz w Bazylei. Wspaniale udalo im sie przeniesc do Europy ducha aloha i z lekkoscia nauczyc nas rzeczy, ktore wczesniej jedynie z trudnoscia moglem sobie wyobrazic.
Pomogli mi oni w ponownym polaczeniu sie w miescie z otaczajacym mnie pieknem i pulsem Ziemi. Poza tym wydalo mi sie nadzwyczaj ciekawe i pouczajace, z jaka energia i koncentracja wujek George nauczyl nas jako grupe dwoch pieknych tancow hula. Wydalo mi sie to tym bardziej godne uwagi, poniewaz nie bylismy zawodowowymi tancerzami, lecz amatorami. Niektorzy przedtem nie wiedzieli nawet jak wyglada taniec hula.
Oczywiscie nie chce przemilczec faktu, iz nauczenie sie poszczegolnych tancow kosztowalo nas duzo potu i czasem polaczone bylo z frustracja. Przez pewien okres skoordynowanie ruchow ramion, dloni, nog i stop bylo bardzo trudne. Nie mozna bylo tego opanowac za posrednictwem myslenia. Moglem osiagnac to jedynie za posrednictwem rozluznienia sie i pozybcia mozliwie jak najwiecej kontroli.
Pomoglo mi to pozniej przy hawajskich masazach lomi – lomi – nui. Podczas dlugich, delikatnych, czulych i silnych ruchow, ktorych nauczyla nas Susan po poludniu i wieczorem, masujac i w jednosci z czesciowym polaczeniem sie z innym cialem, doswiadczylem blokad, przeszkod, uwolnienia, lekkosci i checi do zycia dzieki temu, iz zaufalem i oddalem sie temu, czego nauczylem sie rano.
Od czasu do czasu w glowie pojawia mi sie pytanie: „Kto masuje kogo?” Czy ja osobe lezaca na stole do masazu, czy tez ona mnie, dzieki temu, ze pozwala mi tanczyc dookola siebie i stolu do masazu oraz doswiadczyc oraz odprezyc samego siebie w dialogu z jej cialem.
Na poczatku zadawalem sobie pytanie, co ma wspolnego taniec hula z uzdrawiajacym masazem. Dzisiaj moge powiedziec, ze nie wyobrazam sobie jednego bez drugiego, poniewaz te dwie rzeczy wzajemnie uzupelniaja sie i poszerzaja oraz prowadza do opisanego na poczatku obrazu – obfitosci i nieopisanie mocnego ozywienia. Jest to doswiadczenie, ktore najgorecej polecam kazdemu czlowiekowi.
Chcialbym podziekowac Susan i wujkowi George´owi za to, iz z miloscia, otwartoscia i wsparciem pozwolili mi i w dalszym ciagu pozwalaja uczestniczyc w ich wiedzy oraz sztuce.
Uncle George i Susan zupelnie prywatnie
Wujek George Naope jest mistrzem hula i tworca „Merrie Monarch Hula Festival” na Hawajach. Nalezy on do zywych legend w USA. Razem ze swoim zespolem hula reprezentowal Stany Zjednoczone na Miedzynarodowym Festiwalu Tancow Ludowych.
Susan Pa´iniu Floyd jest zastepca prowadzacego organizacje Aloha International. Prowadzi ona seminaria i warsztaty na temat Hawaiian Body Power w USA i Europie, m. in. w Polsce.