Przed tobą jeden z najbardziej skutecznych modeli uczenia i feedbacku. Jeśli weźmiesz ten model i będziesz stosował, rozwój i nauka będzie o nawet kilkaset % szybsza.
Oto jak to wygląda:
1. Najpierw dysocjujesz się (3pozycja percepcyjna) i patrzysz na siebie z boku, okiem analityka. Pytasz siebie (w 3 osobie l. pojedynczej) co zrobiłeś dobrze:
Co Adam zrobił dobrze podczas wystąpienia?
2. Drugie pytanie brzmi: Co Adam może zrobić jeszcze lepiej i co może poprawić?
I w jaki sposób, co może zrobić, aby być lepszym – konkretnie.
3. Asocjujesz się z sobą, czyli wychodzisz z 3 pozycji percepcyjnej i wchodzisz w pierwszą. Integrujesz wnioski jakie zebrałeś i działasz.
W ten sposób nie koncentrujesz się na błędach i negatywnych informacjach (czego uczyli w szkołach), ale na tym jak możesz być lepszy. Budujesz dzięki temu pozytywne reakcje na to, co do tej pory zrobiłeś i na to co chcesz zrobić w przyszłości.
Bardzo prosta rzecz
i baaardzo skuteczna!
Co jest jeszcze bardzo ważne:
W chwili, gdy mówisz co Stefan zrobił dobrze to podaje to w formie pozytywnej, czyli Stefan bardzo dobrze się poruszał, trzymał kontakt z klientem, był otwarty itp.
Nie używasz zwrotów: nie tracił kontaktu wzrokowego, który…., wreszcie nie denerwował się —> tego typu treść podajesz w formie pozytywnej, czyli: trzymał kontakt wzrokowy, był spokojny
Tak samo, gdy pytam co Stefan może zrobić lepiej:
Nie używasz zwrotu: Nie powinien się jąkać, nie może machać rękoma!
Używasz zwrotu: Powinien mówić płynnie, mieć stabilne ręce!
To kolejna ważna rzecz w przekazywaniu sobie feedbacku i szczególnie drugiej osobie. Najważniejsze dla każdego nauczyciela!
Pozdrawiam,
Adam Dębowski
Kwiecień 2007
http://nlpcoaching.pl