Jak wiemy z pierwszej zasady Huny, istnieje wiele sposobów postrzegania danej rzeczy. W tym artykule zajmiemy się różnymi sposobami postrzegania życia. Zgodnie z tym punktem widzenia, możemy bezpośrednio postrzegać świat na dwa sposoby: za pomocą zmysłów oraz odczuć emocjonalnych.
Zwykle nie zastanawiamy się nawet nad faktem, że kontaktujemy się ze światem za pośrednictwem zmysłów fizycznych, ponieważ jest to oczywiste dla każdego. Dzięki oczom widzimy światło w formie koloru, cienia, intensywności, kontrastu, kształtu, rozmiaru i tekstury, odległości pionowej i poziomej, ruchu oraz wzorów. Dzięki uszom słyszymy dźwięki w formie tonu, intensywności, harmoniki, głośności, dysonansu oraz mieszanki częstotliwości, które umożliwiają nam rozpoznawanie poszczególnych ludzi, obiektów oraz źródeł owego dźwięku. Doświadczamy dotyku m.in. w formie nacisku, faktury oraz ruchu. Również smak i zapach mają określone zakresy fizycznej percepcji.
Tym, co proponujemy w tym miejscu, jest równoległy kontakt ze światem za pomocą naszych zmysłów emocjonalnych. Gdy doświadczasz czegokolwiek, percepcja odbywa się na poziomie fizycznym i emocjonalnym.
W niektórych filozofiach, w celu przeforsowania tej idei, wykorzystywano koncepcję „ciała emocjonalnego”. Pomysł, że wyczuwamy na poziomie emocjonalnym przez aurę oraz pole energetyczne jest intrygujący, ale zamiast tego możemy po prostu powiedzieć, że dysponujemy dwoma podstawowymi sposobami postrzegania wszechświata.
Oprócz fizycznej percepcji wzrokowej, istnieje również emocjonalna percepcja wzrokowa, która odbywa się w tym samym czasie. Ważne jest, aby zrozumieć, że nie mam na myśli reakcji emocjonalnej na to, co się widzi, ale percepcję emocjonalną, która jest związana z widzeniem. Temat reakcji poruszymy nieco później.
Aby pomóc Ci zrozumieć, o czym mówię, pomyśl o tym w ten sposób: fizyczne postrzeganie wytwarza obraz, postrzeganie emocjonalne – uczucie. Posłużę się tu metaforą: kiedy promienie światła słonecznego oświetlają obiekt, wytwarza się odbite światło oraz ciepło. Tak samo jest gdy patrzysz na coś – tworzy się zarówno obraz, jak i uczucie. Podobnie jest z pozostałymi zmysłami. Z każdym z nich wiąże się fizyczne oraz emocjonalne odczucie, a owe wrażenia odnoszą się do świadomości nie do reakcji.
Reakcje to oddzielne doświadczenia, które pojawiają się jako konsekwencja percepcji. Oczywiście kiedy reakcje stają się nawykowe, bardzo trudno jest dokonać rozróżnienia. Jednak percepcja jest cechą naszych zmysłów, a reakcje są świadomie lub nieświadomie wyuczone.
Możliwe jest uproszczenie rozumienia samych reakcji fizycznych i emocjonalnych, wprowadzając dwie kategorie reakcji dla każdego zestawu. Wszystkie reakcje fizyczne można opisać jako różne poziomy przyjemności lub bólu. Z kolei wszystkie reakcje emocjonalne można opisać jako zróżnicowane stopnie pewności lub niepewności.
Zrozumienie, że wszystkie twoje reakcje emocjonalne należą do jednej z tych kategorii może być pomocne w radzeniu sobie z nimi. Strach, złość, nienawiść, zazdrość, niepokój to wyrazy niepewności, związane z bólem fizycznym, a towarzyszące im napięcie ciała, którego intencje są dobre, jest tylko słabą próbą odzyskania poczucia bezpieczeństwa. Szczęście, radość, prawdziwa duma i poczucie spełnienia to wszystko wyrazy pewności, odpowiadające fizycznej przyjemności. Nazwy nadawane emocjom w oparciu o pewność i niepewność odzwierciedlają jedynie nasze myśli w danym momencie.
Najważniejsze jest, aby dostrzec, przemyśleć fakt (a może nawet coś nim zrobić), że podobnie jak potrafimy szkolić nasze zmysły, to samo możemy robić z naszymi emocjami.
Serge Kahili King
Tekst pochodzi ze strony www.huna.org
Tłumaczenie – Radosław Aleksanderek, www.transleto.com.pl