Copyright by Dariusz Cecuda 1999
Konczace sie dwudzieste stulecie charakteryzowalo sie zarówno wielkimi przemianami, zwlaszcza w dziedzinie rozwoju technicznego, jak i odkryciami, wplywajacymi na zmiane sposobu postrzegania otaczajacego nas swiata i relacji w nim zachodzacych, a takze roli oraz miejsca czlowieka. Bylo równiez zapowiedzia konca panowania kosmicznego znaku Ryb, trwajacego ponad dwa tysiace lat. To wlasnie w erze Ryb czlowiek odkryl wlasna indywidualnosc i osobowosc. Stanie sie soba oznaczalo izolacje, oddzielenie sie od jednosci i calosci. Jest to szczególnie mocno podkreslone przez znak Ryb, którym sa plynace naprzeciw siebie dwie ryby, symbolizujace czas przeciwienstw, walki oraz wystepowania przeciwko sobie.
Rozpoczynajaca sie Era Wodnika jest zapowiedzia jutrzenki nowej, calosciowej kosmicznej ery. Wraz z nia zaczyna powoli oddzialywac przeobrazajaca sila kolejnej spirali rozwoju. Wszystkie swiadome dusze, pochodzace z dawno nieistniejacych Mu i Atlantydy, a takze innych pradów rozwojowych, biora udzial w poteznym zwrocie, jaki dokonuje sie w Kosmosie i na Ziemi. Symbolem Wodnika sa dwie fale, plynace obok siebie. Wskazuje to na ducha syntezy, który bedzie panowal w rozpoczynajacym sie nowym czasie.
Przygotowania do nadejscia nowej ery rozpoczely sie wlasnie w mijajacym dwudziestym stuleciu. Ich wyrazem bylo miedzy innymi odkrywanie prastarych systemów, okreslanych jako ezoteryczne czy okultystyczne, a wiec tajemne, ukryte czy tez wewnetrzne. Jednym z nich jest Huna, która swiatu przypomnial M.F. Long. Swiadomie uzylem sformulowania „przypomnial”, a nie „odkryl”, poniewaz stosowali ja, jak to okreslil Long, „…tubylczy magowie Polinezji i Afryki Pólnocnej”. Warto w tym momencie zwrócic uwage na pojecie „magowie”. Dla Longa stanowilo ono wyraz czegos nieznanego, niemozliwego do racjonalnego opisania i sklasyfikowania, zwlaszcza, ze przeszedl on trzezwa i racjonalna szkole. Jak sam stwierdzil, „W gre wchodzi tu jeszcze trzeci czynnik, który jest niewidzialny i nie moze byc zbadany czy wypróbowany. Jest on równie realny i wolny od jakichkolwiek prestidigitatorskich sztuczek. Tym trzecim czynnikiem jest to, co nazywamy 'MAGIA’ z braku lepszego okreslenia.” (M.F. Long, Magia kahunów, wyd. F-ma Tomczak, s. 25)
Cóz wiec mówia takie pojecia jak huna czy kahuna? Badajac tradycyjna wiedze Hawajczyków Long stwierdzil, ze nie istniala zadna nazwa, która by w pelni oddawala praktyki i metody pradawnych kahunów. Zauwazyl takze, iz ciagle musi pokonywac nieprzenikniona sciane milczenia, przelamywac bariere tajemnicy, która w jezyku hawajskim okresla sie jako „hune”. Zatem termin „huna” – przyjety przez Longa – oznacza tajemnice, co w pelni charakteryzuje cala tajemna wiedze kahunów. Z kolei kahuna to, najkrócej mówiac, kaplan badz kaplanka, duchowy nauczyciel. Jest ono zlozone z dwóch slów: kahu – oznaczajace uhonorowany lub wysoki sluga, ponoszacy odpowiedzialnosc za osoby lub dobra; na – okreslajace lagodnosc i spokojna wolnosc od porywczych emocji. Kahuna to takze ka, pelniace funkcje przedimka oraz huna, która jest ukryta oraz ochraniana tajemna wiedza i madroscia. Ka jest równiez slowem okreslajacym straznika tajemnicy, przechowujacego tajemna wiedze, jak i oznaczajacym „nalezacy do”. Mozna wiec powiedziec, ze kahuna to czlowiek nalezacy do wiedzy tajemnej.
Huna jest zarówno wiedza, jak i praktyka z zakresu psychologii, filozofii, religii a takze doswiadczen zyciowych. To wiedza o psychice czlowieka i silach ludzkiego ducha, dostepna dla wszystkich, którzy chca z niej skorzystac. W tym kontekscie nie jest ona tajemna, nie jest tez magia, ale pozostanie nia zawsze dla tych, którzy nigdy nie spróbuja zajac sie Huna, nie beda badali i uwzgledniali mozliwosci istnienia uzytecznej, psychologicznej wiedzy poza swoimi doswiadczeniami. Warto w tym miejscu zwrócic uwage, ze Huna absolutnie nie pochodzi z Wysp Hawajskich, lecz zostala tam przeniesiona przez plemiona, zamieszkujace przed wiekami na Saharze, która wówczas byla zielona i zyzna kraina. Istnieje wszakze poglad mówiacy, ze Huna jest dziedzictwem z czasów Mu oraz Atlantydy, przekazanym przez wtajemniczonych MAN A’HUNA, którzy przybyli z Plejad. Brak jednakze jakichkolwiek dowodów, potwierdzajacych te teze. Niemniej jednak jedno jest pewne – Huna jest systemem liczacym co najmniej piec-szesc tysiecy lat i byla juz znana w dawnym Egipcie.
Istota Huny, zdaniem H. Krotoschina, sprowadza sie do dwóch, podstawowych idei:
1. Czlowiek jest duchowa istota w potrójnej postaci. Naszym zadaniem jest zharmonizowanie i polaczenie trzech poziomów swiadomosci w jedna calosc;
2. Mysli staja sie realnymi bytami, jesli tego chcemy.
Tajemnica Huny polega na tym, ze cale zycie – ha – jest wspólgraniem miedzy aktywna – hu – i pasywna – na – energia. Mysli -una – tak wplywaja na te energie, ze przezycia i doswiadczenia – hua – zmieniaja sie. Czynnikiem sprawczym jest wiec mana – energia. Mane mozna przetlumaczyc jako wewnetrzna lub boska moc, jednak dokladnie rzecz biorac chodzi tutaj o kierowana energie, czyli taka, która bedzie wykorzystana w jakims celu, a nie tylko energie sama w sobie. Najbardziej znanym symbolem many w dawnych Hawajach byla blyskawica.
Aczkolwiek jest ona porównywana z chinska chi, japonska ki czy hinduska prana, to jednak nie jest do nich podobna. Mana nie jest wylacznie sila zyciowa, czysta energia w fizycznym lub bioenergetycznym sensie. Na te rodzaje energii Hawajczycy posiadaja inne okreslenia. Mana jest czyms wiecej – moc jest lepszym okresleniem, jezeli oznaczac ma ono efektywna energie nakierowana na osiagniecie okreslonego celu, bowiem – generalnie rzecz ujmujac – wszystko i wszyscy posiadaja mane.
Istnieja cztery rodzaje many:
* fizyczna (cielesna) mana, odpowiadajaca temu, co mogloby byc nazwane bioenergetyczna mana;
* emocjonalna mana, która moglaby byc okreslona jako stan wewnetrznego napiecia;
* mentalna mana, która mozna by opisac jako rodzaj zaufania siebie oraz wiary w swoje wlasne sily;
* duchowa mana oznaczajaca poczucie wlasnej godnosci, szacunek dla samego siebie oraz lacznosc i respekt przed tym, na czym koncentrujemy swoja uwage.
W kazdym czlowieku dzialaja trzy stopnie swiadomosci, polaczone ze soba:
* KANE (Aumakua), Wyzsze Ja, czyli nadswiadomosc;
* LONO (Uhane), srednie Ja, czyli swiadomosc;
* KU (Unihipili), nizsze Ja, czyli podswiadomosc.
Praktyczna korzysc z badania trzech aspektów naszego ducha polega jednak na tym, abysmy mogli sami wplywac na nasze codzienne zycie. Powinnismy jedynie starac sie o zaspokojenie potrzeb kazdej z trzech jazni: Ku w zmyslowy lub emocjonalny sposób; Lono poprzez mentalna lub fizyczna sile; natomiast Kane za pomoca harmonii.
Huna jest wiec szczególnym systemem, poniewaz wraz z trzema jazniami przyjmujemy holistyczne spojrzenie na swiat, które funkcjonuje na trzech poziomach i nigdy wylacznie na jednym.
TROISTOSC CZLOWIEKA
W Hunie bardzo czesto znajdujemy proste i zrozumiale wyjasnienia róznych symboli czy pojec, wystepujacych w innych, mniej lub bardziej psycho-religijnych systemach ezoterycznych. Wyplywa stad wniosek, iz uzasadnione w pelni jest znaczenie, przypisywane Hunie. Poglad ten nie powinien budzic watpliwosci, zwlaszcza jezeli wezmie sie pod uwage, iz korzenie Huny tkwia immanentnie w odwiecznej wiedzy. Odniesienie to jest takze w pelni uzasadnione w przypadku innych systemów.
Hune mozna pogodzic z kazdym z nich, bowiem nie tylko nie jest sprzeczna z nimi, ale – co najwazniejsze – ulatwia, umozliwia zrozumienie starych prawd. W tym kontekscie wypada podkreslic, ze – w przeciwienstwie do innych szkól – akcentowala nieskonczona wartosc kazdego czlowieka, co wyraza sie w naczelnej zasadzie Huny: Nie krzywdzic. Jej cel sprowadza sie zarówno do uzdrowienia umyslu oraz ciala, jak i przypomnienia czy tez odbudowy zagubionej w procesie ewolucji drogi wiedzy o zyciu. Tej wiedzy, jaka mial Wielki Kahuna Jezus, czy inni nauczyciele ludzkosci, wsród których godzi sie wspomniec chociazby Hermesa Trismegistosa, Rame, Budde, Krszne, Pitagorasa, Platona, Orfeusza. Naprawde, przez nich gloszona, ludzie „(…)patrzyli oczami, a nie widzieli, sluchali uszami, a nie rozumieli. (…)i nie byla im wydana [tajemnica].” (Ew. wg sw. Marka, 4-12, w: Biblia Tysiaclecia, Pallottinum, wyd. II). Jedynie nieliczni z nich widzieli i slyszeli. Nie ma w tym nic dziwnego, bo czy prosty czlowiek z ludu zrozumialby, ze fizycznie to on jest jeden, ale tak naprawde to jest ich trzech!?! Zreszta i w naszych czasach wielu jest ludzi, którzy tego nie potrafia zrozumiec.
Szkoly ezoteryczne, ujmujac generalnie, glosza ze w czlowieku sa dwie istoty – zewnetrzna oraz wewnetrzna jako boski aspekt Jezusa Chrystusa. Poglad ten wyraznie wystepuje u Platona, stoików, sw. Pawla, Ojców Kosciola czy Eckharta. Nie ulega zatem watpliwosci, iz ów dualistyczny podzial ma swoje znaczenie. Wewnetrzny czlowiek, róznie okreslany, np. jako duch-dusza, mial nizsze i wyzsze moce badz wladze. Pierwsze obejmowaly sily wegetatywne, zwierzece i zmyslowe, drugie – rozum i wole. Przekladajac powyzsze na jezyk kahunów widzimy, ze chodzi to Nizsze Ja i Srednie Ja. Manichejski mit tez opiera sie na antropocentrycznym ukladzie, poniewaz Nous wybawia Psyche od Hyle. Tu Psyche jest dusza-swiatloscia, Hyle dusza-cieniem w czlowieku, cienista strona uniwersum, zas Nous jest zbawcza zasada, jaznia, nadswiadomoscia. Podobne ujecie odnajdujemy w stricte hermetycznym Asklepiusie. Mozna wiec przyjac, ze w nauce kahunów wystepuja równiez elementy gnozy czy hermetyzmu. Nie sa potrzebne zadne zaklecia – jak mówi Hermes Trismegistos – wystarczy odnalezc wlasna droge prowadzaca nas do Wyzszego Ja Huna jednak dopowiada: harmonia wewnetrzna czyni lad zewnetrzny. Jej antropologia jest rozszerzona, mówi o trzech Ja wewnetrznego czlowieka: Nizszym, Srednim oraz Wyzszym z jednoczesnym wskazaniem na dwoistosc tego ostatniego:
* AUMAKUA – Kane, Kumupa’a lub 'ao’ao, Wyzsze Ja, duch tworzenia, nadswiadomosc, umysl nadswiadomy, kreatywna jazn;
* UHANE – Lono, Srednie Ja, duch rozumu, swiadomosc, umysl swiadomy, okreslajaca jazn;
* UNIHIPILI – Ku, Uhinipili, Nizsze Ja, podswiadomosc, umysl podswiadomy, aktywna jazn.
Oczywistym jest, ze powyzsze uszeregowanie ma calkowicie umowny charakter. Przyjete przez kahunów okreslenia wskazuja jedynie – a moze przede wszystkim – funkcje i role, jaka dane Ja spelnia w czlowieku. Poniewaz to ja to nasz wewnetrzny czlowiek, zatem musza byc one ulozone w jakims logicznym porzadku. Nie oznacza to jednak, ze przykladowo Uhane jest lepsze od Ku, bo jest drugie w kolejnosci. Zadne z Ja nie moze istniec samodzielnie, bez powiazania z drugim
Aumakua jest z natury swej dwoiste i najbardziej rozwinietym pierwiastkiem ducha w potrójnym skladzie czlowieka. Ów dualizm oznacza, ze Wyzsze ja sklada sie z pary duchów: meskiego i zenskiego Ja, co jest uzasadnione faktem, iz rodzice zawsze skladaja sie z dwóch osób. Zródloslów zawiera w sobie nastepujace znaczenia:
* AU – stary, rodzicielski, budzacy zaufanie duch, przewyzszajacy moca, wladza i wiarygodnoscia; sznur widmowy, laczacy Kane z Lono i Ku; duchowe dzialanie; rzeka;
* MAKUA – rodzicielski, para bogów;
* MA – towarzyszyc.
Wyzsze Ja w czlowieku jest zatem kreatywna jaznia, energia i posiada najwyzsza zdolnosc rozumowania. Jest w stalym kontakcie z wyzszymi silami – poe aumakua. Dzieki posiadanej wiedzy umozliwia samourzeczywistnienie, inspiruje, tworzy nasze osobiste doswiadczenia (na podstawie zalozen, pochodzacych od Uhane i Unihipili). Kane to aniol stróz, symbolizowany przez ptaka i manifestujacy sie pod postacia swiatla. Dazy do harmonii w sensie poprawy stosunków z nami samymi, innymi ludzmi, srodowiskiem. Harmonizuje przeszlosc i przyszlosc w terazniejszosci, w TU I TERAZ. Aumakua oczekuje od nas wiary, nie tej slepej, ale zbudowanej na rozsadku i doswiadczeniu.
Uhane po hawajsku oznacza swiadomosc. Czlowiek jest wiec zwierzeciem, które potrafi mówic, czyli wyrazac wlasne mysli w mowie. To odróznia go od zwierzat, które takze potrafia czuc, zalic sie, ubolewac. W zródloslowie odnajdujemy nastepujace rdzenne slówka:
* U – duch;
* HANE – mówic.
Srednie Ja jest mentalna, okreslajaca jaznia, energia mentalna, tym racjonalnym rozumem, nasza osobowoscia, posiadajaca pelnie zdolnosci myslenia, sile woli, pracowitosc. Charakteryzuje sie brakiem pamieci. Dla Ku jest przewodnikiem, doradca, nauczycielem, a takze pocieszycielem. To wlasnie Lono wykazuje inicjatywe w kontakcie z Aumakua, mimo iz Unihipili okresla wlasciwy stosunek do Kane. Nasze Srednie Ja ma obowiazek uczenia sie, jest odpowiedzialne za wybór, usystematyzowanie, sformulowanie modlitwy oraz dobór odpowiedniego symbolu, obrazu. Ono bowiem rozstrzyga o zmianach, których oczekuje po spelnieniu sie modlitwy, analizuje, kategoryzuje, racjonalizuje, porównuje i podejmuje decyzje wedlug miary dobra i zla. Motywacja dla Lono jest wladza i moc nad czyms (wówczas podstawa dla sily jest strach i obawa), uciecha z powodu fizycznej albo mentalnej przewagi, rozwiazywanie problemów, twórcze dzialanie, osiaganie zalozonych celów. Jedna z istotniejszych cech Uhane jest poslugiwanie sie wyobraznia. Poniewaz moze kreowac cos, co jeszcze nie istnieje, jest – sila rzeczy – ukierunkowane na przyszlosc. Nalezy jednak pamietac, ze jesli nie posiada odpowiedniej sily, wówczas boi sie a strach jest zawsze skierowany w przyszlosc.
Wreszcie Uhane ponosi czesciowa – bo równiez Nizsze Ja i Wyzsze Ja istotnie przyczyniaja sie – odpowiedzialnosc za utrzymanie naszego organizmu w zdrowiu. Jest programatorem sumienia, gdyz wylacznie ono moze grzeszyc – jedynym grzechem jest umyslnie skrzywdzenie innej istoty.
Unihipili oznacza nasza podswiadomosc,. postrzegana jako utajniona, aczkolwiek scisle powiazana ze swiadomoscia, dzialajaca kiedy chce, ukrywajaca pewne sprawy czy problemy, tworzaca osrodek uczuc i energii. Zródloslów zawiera w sobie kilka rdzennych pojec, które w sumie niezwykle trafnie precyzuja czym jest podswiadomosc, opisuja sposób jej dzialania:
* UNIHIPILI – duch, pasikonik, kosci rak i nóg;
* NIHI – tajemnicza sila, dzialajaca lagodnie i cicho, po kryjomu, ostroznie, w obawie przed obraza bogów nie wykonuje pewnych rzeczy;
* PILI – zjednoczony, polaczony, nalezacy do osoby, do czegos, towarzyszacy, lepki, posluszny;
* U – duch, osobowosc, ja.
Z kolei w wyrazie uhinipili wystepuje slówko UHI, oznaczajace slaby glos, tlumiony przez inny, bycie utajnionym.
Nizsze Ja jest fizyczna, aktywna jaznia, nasza fizyczna energia. To nasza Anima, realne i glebokie, wlasciwe Ja. Ku jest straznikiem lub archiwista genetycznej pamieci, przyzwyczajen, wszystkich swiadomych i nieswiadomych wspomnien oraz doswiadczen. Genetyczne dane gromadzi w kazdej komórce, natomiast doswiadczenia i wspomnienia przechowuje w miesniach i laczy je z emocjami (funkcja autonomiczna). Jest ukierunkowane na przeszlosc w zwiazku z funkcja gromadzenia wspomnien, jednak reaguje calkowicie w terazniejszosci. Wszystko przyjmuje doslownie, co umozliwia przekazywanie mu sugestii. Kontroluje nici aka, formy myslowe. Steruje wszystkimi czynnosciami ciala, które nie sa kontrolowane przez wole. Odpowiada za psychosomatyczne schorzenia, które mozna okreslic jako jego krzyk rozpaczy Jest siedziba sumienia. Odpowiada za telepatie, jasnowidzenie, tworzy senne marzenia. Uhinipili kocha i chce byc kochanym. Jest motywowane fizyczna i emocjonalna przyjemnoscia.
Wiedza tajemna Huny mówi o ukrytych zwiazkach uniwersum, o ezoterycznej pramadrosci objawianej czlowiekowi, odslania jego najglebsza istote, ukazuje sens bycia w swiecie. Huna rzecze: przeszlosc nie jest wazna, przyszlosc nie jest wazna, najistotniejszy jest dzien dzisiejszy – TU I TERAZ – bowiem w nim laczy sie zarówno wczoraj – wyznaczajac nam TU I TERAZ – jak i jutro – kreowane przez dzisiaj. Przepieknie ujal to sw. Augustyn, piszac: „Nie przemija w Tobie dzisiejszy, a jednak przemija w Tobie, bo równiez takie zjawiska wszystkie w Tobie istnieja. Nie znalazlyby dróg przemijania, gdybys Ty owych zjawisk w sobie nie zawieral. Ale poniewaz lata Twoje nie ustana, dniem dzisiejszym sa Twoje lata. Ilez to dni naszych, ilez dni naszych przodków przeplynelo juz przez Twój dzien dzisiejszy. Z niego zaczerpnely miare trwania i samo swoje istnienie, a to samo czerpac z niego beda wszystkie dni, które jeszcze nadejda. A Ty jestes zawsze ten sam. Wszystko, co jutrzejsze i jeszcze pózniejsze, wszystko, co wczorajsze i jeszcze dawniejsze dzis uczynisz, dzis uczyniles.” (Sw. Augustyn, Wyznania, Unia Wydawnicza C&S, Warszawa 1993, s. 5-6).
MANA – SILA ZYCIOWA
„(…)Jahwe Bóg ulepil czlowieka z prochu ziemi i tchnal w jego nozdrza tchnienie zycia, wskutek czego stal sie czlowiek istota zywa.”
Dla kazdej istoty oddychanie jest sprawa zycia lub smierci, gdyz musi oddychac aby zyc, a przerwanie tego procesu prowadzi do smierci. Nasze zycie to nieprzerwane pasmo oddechów – poczawszy od tego pierwszego, kiedy to rodzac sie umieramy aby zyc, a skonczywszy na ostatnim tchnieniu, bedacego smiercia fizycznego ciala, a poczatkiem nowego zycia w innym swiecie. To, co utrzymuje nas przy zyciu kahuni okreslaja jako mane, chociaz zdecydowana wiekszosc ludzi stwierdzi, zapewne wzruszajac lekko ramionami, ze to powietrze.
Sile utrzymujaca cialo fizyczne przy zyciu, a takze odpowiedzialna za nasze zdrowie, róznie okreslano. Dla Greków byla to pneuma, Hindusów – prana, Zydów – ruah, Chinczyków – ki (chi). Ezoterycy wszystkich narodów i czasów nauczali o pierwiastku znajdujacym sie w powietrzu, wodzie, pozywieniu, wytwarzajacym energie, sile, zywotnosc i aktywnosc. Mimo róznic w nazywaniu, jak tez w oznaczaniu owej sily i szczególach w twierdzeniach, mozna przyjac, ze zasadnicze elementy sa wspólne, maja to same jadro. Jest nim kosmiczna energia, a zatem kazda sila ma w niej swoje zródlo, jest jej specjalna forma przejawiania sie. Oznacza to, iz jest wszedzie obecna, wszedzie przejawia sie, czy to w pierwotnej roslince, czy tez w najwyzszej formie zwierzecego królestwa.
Mana jest w powietrzu, chociaz nie jest powietrzem; jest w materii, ale nie jest materia; znajduje sie w pokarmie, nie bedac jednoczesnie zadna pozywna substancja, z jakiej sklada sie pozywienie; odnajdujemy ja w wodzie lecz nie jest ona woda; jest w slonecznym czy ksiezycowym swietle, ale nie jest swiatlem ich promieni. Czym wiec jest mana? Jest energia, cecha materii, a kazda energia jest jej przewodnikiem. To wlasnie owa sila zyciowa, pulsujaca w kazdej istocie, roslinie, bedaca podstawa wszystkich procesów myslenia, rozszerzania swiadomosci, wszystkich funkcji kazdego organizmu. Dostateczna ilosc many sprawia, ze czujemy sie rzesko, dobrze; jej niedostatek obniza nasze samopoczucie az do powstania choroby, a w krajnych wypadkach prowadzi do fizycznej smierci. Poniewaz energia jest nieskonczona, dlatego tez – teoretycznie – mamy dostep do nieskonczonej energii, a co za tym idzie – do nieskonczonych mozliwosci. Jest on ograniczony jedynie przez nasze wierzenia, oczekiwania, zyczenia, obawy itd. Potencjal istnieje, musimy jedynie wiedziec jak z niego skorzystac.
Mozna ja porównac do elektrycznosci, poniewaz sila zyciowa – mana – wykazuje wiele cech, typowych dla elektrycznosci. Jest wytwarzana, magazynowana, wykorzystywana do okreslonych prac. Ma takze dwa bieguny: dodatni oraz ujemny. Taka polaryzacja energii przez Chinczyków jest ujmowana w koncepcji yin – yang, przy czym HU jest zblizone do yang, a NA do yin. Zasadzie yin odpowiada to wszystko, co jest negatywne, zenskie, ciemne, ksiezycowe, wilgotne, ziemia, biernosc, linia przerywana; zasadzie yang – pozytywne, jasne, meskie, sloneczne, niebo, aktywnosc, suchosc, ciagla linia. Obie razem przedstawiaja polaryzacje, bieguny, na które rozdarta zostala jednosc prapoczatku. Na Wyspie Wielkanocnej symbolem zyciowej energii, kierowanej na zewnatrz, byl pepek, do wewnatrz – macica. Te same odniesienia odnajdujemy w cywilizacji Majów.
Jest jednak znaczaca róznica, bowiem podczas przeplywu elektrycznosc napotyka na rózny opór, natomiast mana plynie – by uzyc takiego porównania – przez wszelkie substancje, nie tracac nic ze swojego poziomu energetycznego. Drugim, równie istotnym zagadnieniem, jest brak pelnej wiedzy o sile zyciowej, tej wiedzy, jaka dysponowali wtajemniczeni kahuni minionych wieków.
Huna powiada: czlowiek sklada z tego, co wspólczesna psychologia, podobnie jak i ezoteryka, okresla trzema jazniami badz duchami. Sa one oddzielne, ale razem wspólpracuja, tworzac zespól, przy czym kazda z nich znajduje sie na innym poziomie lub stadium ewolucji. Charakteryzuja sie szczególnym sposobem myslenia, wlasna, odrebna forma uzytkowania many, wytwarzanej w fizycznym ciele. Sa zatem trzy stopnie, rodzaje many, badz trzy rózne poziomy energii, sily zyciowej.
Nie ulega zadnej watpliwosci, ze zagadnienie many zajmuje centralne miejsce w Hunie. W tlumaczeniu mana oznacza wewnetrzna lub boska moc, czasami energie, jednak dokladnie rzecz ujmujac chodzi tutaj o kierowana energie, a wiec taka, która bedzie wykorzystana, spozytkowana w okreslonym celu, a nie tylko energie sama w sobie. Mana nie jest wylacznie czysta energia w fizycznym lub bioenergetycznym sensie. Jest czyms wiecej niz li tylko i wylacznie energia. Bardziej prawidlowym bedzie przyjecie slowa moc, zwlaszcza jezeli ma ono oznaczac efektywna energie.
Zródloslów pojecia mana zawiera w sobie dwa rdzenne slówka. I tak:
* MANA – moc, sila, podzielenie lub rozgalezienie, inteligencja, takze symbol nizszej sily zyciowej uzywanej przez Unihipili;
* MA – oplatac, tak jak winorosl lub bluszcz oplatajacy drzewo;
* NA – male kulki z materii.
Nie sa to jedyne slowa, dotyczace sily zyciowej. Jej okresleniami jest takze WAI – woda, jak i KA – sznur, lodyga winorosli.
Energia sredniego stopnia jest nazywana MANA-MANA, Podwojenie nazwy akcentuje wyzsza moc tej sily zyciowej oraz fakt, iz mozna jej uzyc, poprzez Uhane, do kierowania Nizszym Ja. Inaczej mówiac, to nasza sila woli, wola. Jest uzywana przez Lono podczas wszystkich czynnosci zwiazanych z mysleniem (manao) i aktami woli. Aumakua takze ma wlasna, jesli tak mozna powiedziec, sile zyciowa, która jest MANA-LOA. To najsilniejsza, najwyzsza forma many, fizyczna energia Uhane zespolona z kosmiczna energia, pochodzaca z uniwersum badz z innego zródla. Wiemy, ze Aumakua otrzymana w darze od nizszych jazni sile zyciowa przeksztalca w pewien nieuchwytny sposób, dzieki czemu dochodzi do urzeczywistnienia niewidzialnego wzorca. Ta zmiana potencjalu many jeszcze nie jest calkowicie wytlumaczona.
Kahuni wszystkie procesy myslowe lacza z sila zyciowa, mana. MANAO oznacza myslec, a dolaczone O podkresla, ze w tym procesie do wytworzenia mysli bedzie uzyta wlasnie mana.
Kahuni dla oznaczenia many, generowanej przez Srednie Ja, posluguja sie symbolem zwyklej wody. W odniesieniu do sily zyciowej, akumulowanej w nadmiarze przez Ku, stosuja symbol wody, która przelewa sie z fontanny. Energia Kane jest przedstawiana w postaci chmur i mgly. W tym kontekscie nasuwa sie na mysl Nowy Testament, zwlaszcza fragmenty dotyczace chrztu woda, który byl przeciez wstepnym etapem do chrztu Duchem Swietym. W Ewangelii Jana Jezus, Wielki Kahuna, wyraznie mówi o znaczeniu zywej wody, zawsze gaszacej pragnienie.
Wszystko posiada mane, sile zyciowa, jednakze szczególnym jej zródlem sa drzewa, zwlaszcza sosna. Wystarczy mocno objac drzewo ramionami i poprosic o przekazanie many. Po otrzymaniu daru niezbedne jest jednak podziekowanie, plynace z glebi serca. Niektóre rzeczy maja jej wiecej sily zyciowej w porównaniu z innymi. Wynika to z ich natury albo z faktu, iz zostaly naladowane mana. Tak bylo w przypadku ladowania pretów nizsza energia, które nastepnie byly rzucane w kierunku nieprzyjaciela, ponad glowami wlasnych wojowników Kiedy tak naladowany kij dotknal badz uderzyl czlowieka ten padal nieprzytomny.
Zrozumienie czym jest mana jako zródlo sily, jako sila zyciowa jest konieczne dla wlasciwego poznania Huny i stosowania jej w codziennym zyciu. To kwestia odpowiedniego stosunku do przyrody, duchów, ludzi. To równiez praktyka stalego wzmacniania wlasnej many, aby byc bardziej efektywnym w tym, co sie robi. Do zagadnienia sily zyciowej jeszcze nawiaze w nastepnych artykulach, poswieconych oddychaniu oraz modlitwie.
KALA W HUNIE
Czym jest kala lub ho’oponopono w Hunie? Czy jest to tylko takie sobie zwykle oczyszczenie, przebaczenie, czy tez kryje w sobie znacznie glebsza tresc niz by sie to moglo wydawac? Splycajac mozna by rzec: siadam, wybaczam i prosze o przebaczenie. Koniec, kropka. Prawda, jakie to proste?
Tak jednak nie jest. W procesie kala nie chodzi bowiem o takie sobie przebaczenie, jak to zwyklo sie rozumiec. Jego istota jest jednak przebaczanie – gotowosc oraz dobra wola wybaczenia, szczera, pelna, bezwarunkowa i nieodwolalna decyzja, podjeta swiadomie. Okreslenia te maja szczególne znaczenie, albowiem motywacja powinna byc prawdziwa, a nie tylko pozorna. Wynika to z prostego faktu, ze oczyszczenie kala w duzym stopniu dotyczy Ku, a dopiero poprzez nie w pelnej mierze równiez Lono. Dlaczego? Wszystkie doznania zwiazane z poczuciem winy i przebaczaniem, biora wprawdzie swój poczatek w Uhane, ale obszarem ich przejawiania sie, gromadzenia jest Unihipili. Dzieje sie tak, poniewaz w Hunie wlasnie Nizsze Ja jest siedziba wszystkich zatrzymanych emocji, przekonan, jak i tego, czego Srednie Ja nie pamieta lub po prostu nie chce pamietac, a co zawsze wywiera znaczacy wplyw na nasze zycie.
W Hunie przebaczanie jest rozumiane inaczej niz w chrzescijanizmie, hinduizmie czy szeroko rozumianej ezoteryce. Wynika to z przyjecia odmiennego zalozenia o grzechu. Jak wiadomo, termin ten jest szczególnie lubiany przez religie i stwarza przeswiadczenie, ze czlowiek ma jakis zwiazek z Bogiem lub Wyzszym Ja, który zostaje oslabiony przez popelnienie grzechu Dogmaty religijne przedstawiaja grzech jako dzialanie wbrew moralnym naukom kosciola czy tez przyjetym normom spolecznym. Na Hawajach kaplani czesto oglaszali kapu, tabu wobec jakiegos dzialania. Jego zlamanie mozna odniesc do pojecia grzechu. Huna jednak grzech rozpatruje jako krzywde uczyniona drugiemu czlowiekowi, powodujaca powstanie poczucia winy, albowiem grzech nie jest Boskim prawem lecz zostal stworzony przez jazn. Oznacza to, ze wylacznie dzialanie powodujace kompleks winy, zapadajacy w glab Ku, jest grzechem.
Zreszta tego pojecia nie znajdujemy w Biblii, natomiast wystepuje ono dopiero w jej tlumaczeniu i oznacza – ogólnie rzecz ujmujac – wypuscic strzale do celu i nie trafic Jest to calkowicie odmienne od zwyczajowo przyjetego rozumienia grzechu. Zgodnie z pogladem Huny na temat Boga nie mozna nic zrobic, a zatem i zgrzeszyc przeciwko niemu, poniewaz czlowiek jest zbyt maly i slaby, by mógl skrzywdzic wlasne Aumakua. Mozna to uczynic wobec innego czlowieka, krzywdzac go w jakikolwiek sposób, a takze – choc moze przede wszystkim – wobec siebie. W zwiazku z tym jedynym grzechem jest swiadomie wyrzadzony drugiej osobie, badz sobie, ból. A w jaki sposób mozna otrzymac wybaczenie z jej strony? Wlasnie za posrednictwem zadoscuczynienia bezposrednio w stosunku do siebie, tej osoby, czy ogólnie istoty.
Przebaczanie nieuchronnie pociaga za soba przelamanie sie, pewna zmiane swiadomosci, tworzy stan pokory, poniewaz musi to uczynic proszacy o wybaczenie, a nie wybaczajacy. Mozliwe jest przebaczenie wszystkiego, ale to wymaga ogromnej sily woli, zrozumienia, ze jest to akt milosci, podczas gdy trwanie w rozpamietywaniu „wlasnych krzywd” oznacza podtrzymywanie negatywnych uczuc. Najtrudniej zas jest zrozumiec bledy, popelnione wobec samego siebie. Szczere wybaczenie staje sie srodkiem, dzieki któremu uwolniona zostaje sciezka, prowadzaca do Aumakua. Milosc odnosi zwyciestwo nad nienawiscia, zlem, krzywda. Jest to w pelni zgodne z tajemnym znaczeniem Aloha, które mówi: „Bóg jest w nas”. Oznacza to, ze trzeba byc w jednosci i harmonii z prawdziwym soba, Bogiem oraz ludzkoscia. Byc uczciwym, prawdziwym, cierpliwym, dobrym dla wszystkich przejawów zycia, pokornym. Aloha to wiecej niz pozdrowienie, czy milosc. W glebszym znaczeniu oznacza radosne (oha) dzielenie sie (alo) energia zyciowa (ha) w terazniejszosci (alo). Jezeli natomiast przeanalizujemy slówka rdzenne, wówczas otrzymamy:
* A, ala, obserwujaca czujnosc;
* L, lokahi, dzialanie w jednosci;
* O, oiaio, prawdziwa uczciwosc;
* H, haahaa, pokora;
* A, ahonui, cierpliwa wytrwalosc.
Wyjasnienie procesu kala wymaga takze przyblizenia znaczen poszczególnych rdzeni, tworzacych to pojecie. I tak:
KALA – rozsuplanie sznura, wybaczenie, oczyszczenie, przywrócenie swiatla, oczyszczenie z kompleksów zamykajacych sciezke swobodnego kontaktu z Wyzszym Ja;
KA – nalezacy do, sznur, lodyga winorosli, promieniowanie, przenoszenie sie z miejsca na miejsce;
LA – sciezka, swiatlo.
Swiatlo jest symbolem Kane.
Z kolei ho’oponopono oznacza stwarzanie harmonii, robienie dobrze i wlasciwie, przywracac polaczenia. Jest kilka poziomów tego procesu.
W rytuale kala czy ho’oponopono chodzi zatem o oczyszczenie sciezki, uwolnienie jej od blokad, wezlów, cierni czy tez zjadajacych towarzyszy, bowiem wszystko, co uniemozliwia Nizszemu Ja skontaktowanie sie z Wyzszym Ja jest szkodliwe. Ku i Lane odciete sa wówczas od Kane, czlowiek od Boga, zalamana jest naturalna jednosc trzech Ja.
Wybaczenie mozna wiec porównac do powrotu do domu marnotrawnego syna, o czym mówi biblijna przypowiesc. Przekladajac ja na jezyk Huny dostrzegamy w ojcu ucielesnienie Aumakua, zas syn jest obrazem Uhane i Unihipili. Chodzi wiec o takie zharmonizowanie Sredniego i Nizszego Ja, aby otwarly sie one na powrót do domu. Nie dojdzie do tego, gdy Lono bedzie oddzielone od Ku. Jest to bardzo istotne, bowiem droga do Kane wiedzie wylacznie przez Unihipili, a nie przez Srednie Ja.
Wyzsze Ja jest starszym, absolutnie godnym zaufania duchem rodzicielskim. Nie wtraca sie w sprawy Sredniego i Nizszego Ja, a tym samym nie pozbawia ich wolnej woli czynienia dobrze badz zle, bo tylko dzieki temu czlowiek ma mozliwosc uczenia sie i rozwijania. Dzieki nie ingerowaniu w ich wole Kane prowadzi nas stopniowo do domu. Niemniej wazne jest aby decyzja o powrocie nie zostala podjeta automatycznie, pod wplywem chwili, czyli nieswiadomie. Taka podróz nie ma zadnego sensu. Zarówno Uhane, jak i Unihipili musza byc przekonane o slusznosci podjetej decyzji, która powinna wynikac z glebokich przemyslen, warunkujacych przeciez duchowy rozwój. W tym kontekscie latwiej jest, jak sadze, zrozumiec problem niewysluchanych modlitw czy prósb.
Jednym z zasadniczych aspektów calego procesu oczyszczania jest zrozumienie czego Ku chcialo – i chce – nauczyc nas poprzez rózne w swej tresci doswiadczenia. Czesto bywaja one traktowane marginalnie, co jest powaznym nieporozumieniem, bowiem w tym momencie nasze Nizsze Ja przekazuje nam wazna informacje. To wlasnie nalezy odczytac, zrozumiec, prawidlowo zinterpretowac, co z kolei przyczyni sie do prawidlowego przeprowadzenia kala. Jedynie wówczas czlowiek bedzie wartosciowy i harmonijny, gdy stanie sie caloscia, jednoscia trzech Ja. „Trzej bowiem daja swiadectwo: Duch, woda i krew, a ci trzej w jedno sie lacza.” (1J, 5, 7-8, Biblia Tysiaclecia, wyd. II)
Skad przychodza, gdzie sie rodza, powstaja blokady, ciernie czy zjadajacy towarzysze? Stwarza je sam czlowiek, sam sie o nie prosi. Wynika to z faktu, ze z uwagi na nieswiadomy styl zycia oraz myslenia – co przeciez ma w sobie okreslona duchowa wartosc, czestotliwosc drgan – czlowiek sam przyciaga owe ciernie czy blokady. Rodzi sie wtedy konflikt pomiedzy Ku a Lono, co w nastepstwie pociaga za soba utrate many i przerwanie polaczenia z Aumakua. Starodawnym pojeciem kahunów, okreslajacym grzech byl równiez niedobór many.
Tak wiec powrót, rozmyslanie nad podjeciem decyzji o powrocie, przypominanie sobie krzywd wyrzadzonych innym, wybaczenie sobie samemu to nieodlaczne czynniki towarzyszace poznaniu i skrusze. Nie chodzi tu bynajmniej o „miazdzaca samokrytyke”, która w gruncie rzeczy jest celem samym w sobie, sztuka dla sztuki, i niczego nie wnosi. Istotne jest glebokie, szczere przebaczenie, skrucha siegajaca jadra jazni, poznanie sensu nauki wynikajacej z zycia.
Wybaczanie swoim procesem musi objac takze cala nature, drzewa, rosliny, zwierzeta. Jak bowiem mozna mówic o pelnym ho’oponopono, jezeli pominiete zostaly boze stworzenia i krzywdy im wyrzadzone? Jak mozna oczekiwac spelnienia prosby, jesli tuz przed – lub po – uderzylem psa, kopnalem kota? O tym drobnym na pozór fakcie czesto sie zapomina. Dlaczego? Przeciez czlowiek takze jest zwierzeciem, ale potrafiacym mówic.
Zagadnienie przebaczania w Hunie nie konczy sie i nie zaczyna wylacznie na ho’oponopono czy kala. W jakims sensie ma to odniesienie do spowiedzi czy tez zydowskiego dnia pojednania, ale – jak to wynika z wczesniejszych rozwazan – jest glebsze, bardziej bolesne dla czlowieka. Wiaze sie bowiem ze zmiana dotychczasowego trybu zycia, a to zawsze pociaga za soba okreslone cierpienia. Zmiana jakiegos przekonania, wybaczenie moze byc przeciez równoznaczne z odreagowaniem poczucia winy lub krzywdy, zarówno w stosunku do innej osoby jak i do samego siebie.
Wybaczajac nie nalezy uwazac sie za wspanialomyslnego, bo tak naprawde jest sie samolubnym. Zyczymy innym tego, czego sobie samemu zyczymy, czujemy to zyczenie i myslimy o nim, a to, co czujemy i myslimy, jest nami. Aby kala czy ho’oponopono bylo skuteczne, nie jest konieczne odnalezienie poczucia winy, ukrytego gdzies gleboko w Uhinipili, i usuniecie go. Poniewaz podstawowa przyczyna zarówno braku skutecznosci kala, jak wznoszonej pózniej modlitwy, jest odmowa Nizszego Ja wziecia udzialu w akcie zadoscuczynienia, przesylania prosby, zatem konieczne jest przekonanie go, iz to niezbedne wybaczenie zostalo juz dokonane, krzywda zostala naprawiona i w zwiazku z tym Ku jest godne kontaktu w Kane.
Na zakonczenie pragne zamknac powyzsze rozwazania na temat roli oczyszczania wierszem R. Muellera, napisanym z okazji Miedzynarodowego Tygodnia Przebaczenia 1986-1998, któremu przyswiecala dewiza, iz „Kazde przebaczenie jest prezentem dla samego siebie”. Podaje za H. Krotoschinem:
Postanowienie Przebaczenia
Zdecyduj sie na przebaczenie,
bo msciwosc jest zlem,
msciwosc zatruwa.
Nienawisc i gniew wyniszczaja nas
i pomniejszaja.
Ty musisz byc tym, kto pierwszy przebacza,
kto usmiecha sie i czyni pierwszy krok.
Zobaczysz szczescie rozkwitajace
na twarzy blizniego,
brata i siostry.
Badz zawsze pierwszy.
Nie czekaj, az inni przebacza,
gdyz dzieki przebaczeniu
zapanujesz nad losem.
Bedziesz ksztaltowal zycie i czynil cuda.
Przebaczenie jest najwyzsza i najpiekniejsza forma milosci.
W zamian za nie otrzymasz niezmierzony spokój
i doskonale poczucie szczescia.