Świat Jest. Rzeczy dzieją się. Wydarzenia zewnętrzne i wewnętrzne to to samo i wyłaniają się jako dziwne stany świadomości. Tak to mniej więcej wygląda. W dodatku można zrozumieć, że myśli uczucia, doświadczenia zdarzają się “nam”, a nie że jesteśmy ich twórcami. Nasze życie jest snem duchowego Ja – “widać”, że świat jest raczej lekką radosną można by określić miłosną grą zjawisk, manifestujących się dla “nas” wszystkich istot, a tylko w normalnym stanie świadomości jesteśmy zbyt nakręceni, zbyt nadęci, napuszeni rangą tego, co “Zwykłe Ja” przeżywa i nie możemy tego zauważyć. Duchowy pierwiastek, obserwator zazwyczaj z normalnego stanu świadomości odczuwany jako punkt, jest wszędzie, jest przestrzenią z innej strony patrząc, jeśli na chwile zdarzy ci się lub uda celowo oderwać od zwykłego ja, można właśnie doświadczyć niezwykłych chwil jasnowidzenia: wyraźnie dostrzec coś, co dzieje się gdzie indziej i np. w innym czasie. Wszystkie stany naszej świadomości mają swoją energię( nie definiujmy tego pojęcia dokładniej). Nazwijmy to tendencją do promieniowania, do wpływania na stan świadomości otoczenia. Coś jak fala rozchodząca się od swojego epicentrum, którym jest punkt skupienia uwagi.
Z tym, że energia duchowego ja, jest czymś innym, niż znamy, niż cokolwiek, co zna Zwykłe Ja. Jest czymś leżącym u podstawy naszej rzeczywistości, wewnętrznej i zewnętrznej, w związku z tym, klucz do dostrojenia się do niej, leży w obecności, i ciągłym wytężaniu uwagi ku nieznanemu, w intensywniejszym rozróżnianiu tego, co już się dzieje. Stąd medytacja uważności, wglądu jest kluczem do sukcesu. Duchowa energia, coś co się pojawia gdy to odnajdziemy, jest czymś co robi porządek w naszej psychice, dostrajając, “integrując” różne funkcje, przenosząc nasze poczucie ja w kierunku obserwatora, jednocześnie ułatwiając całości działanie w zgodzie z tym, co się dzieje, ze światem dookoła. Innymi słowy samoistnie rozwija się w tobie pewien rodzaj medytacyjnej uważności, obecności, w dodatku przesiąknięty poczuciem spokoju, “zjednoczenia” ze światem, bycia istotną częścią świata i to we właściwym czasie i miejscu. Dodatkowo pojawiają się chwile jasnowidzenia i innych doświadczeń pozazmysłowych, kiedy to jest potrzebne.
Uwaga zwykłego Ja to uwaga Duchowego Ja, tylko skupiona na wrażeniach, z ciała, na automatycznych procesach tworzących naszą osobowość, naszą tożsamość. Ciężko je odróżnić, gdyż od urodzenia a być może w miarę rozwoju naszego układu nerwowego nauczyliśmy się łączyć uwagę, świadomość z tym, co ona doświadcza. I choć możemy się łudzić jako zwykłe ja, że mamy pełną kontrolę nad swoimi procesami to jednak: spróbuj nie myśleć przez chwilę, czy zatrzymać ból kiedy się pojawia – większość procesów funkcjonuje niezależnie od “woli” choć oczywiście możemy na nie wpływać.
Ćwiczenie: Modlitwa
Pomódl się o zrozumienie, o umiejętność przekroczenia własnych ograniczeń w myśleniu, postrzeganiu i działaniu. Nie ważne jakiego jesteś wyznania. Ważne jest by modlitwa była szczera i żarliwa. Na zakończenie posiedź chwilę w ciszy, w medytacji obserwując i wyczekując odpowiedzi.
Ćwiczenie: Relaks, oddech i światło.
Siedząc lub leżąc oddychaj płynnie bez przerw, rozluźniając ciało, wyobrażaj sobie światło wpierw we wnętrzu głowy, w całym ciele, a w końcu w otoczeniu. W każdym etapie pozwalaj najpierw, by wyobrażenie odsłoniło to, co już jest. Uwagą staraj się odkrywać raczej coś co jest, zamiast starać się to tworzyć.
Ćwiczenie: Duchowe postrzeganie
Postaraj się odczuć świat jako wyraz sił duchowych, spajających go w spójną całość, w którym jeden fragment współistnieje i wspiera drugi. Opowiedz sobie o tym, po czym przejdź do kontemplacji tego punktu widzenia. Po prostu odczuj to.
Ćwiczenie: Podążanie za ciałem.
Skup się na odczuciach płynących z ciała. Wyobraź sobie, że jest ono w kontakcie z całą energią i świadomością świata. Pozwól mu się poruszać. Wychwytuj te ruchy i rozwijaj je. Odkryj jak twoje ciało poruszając się – tańczy odnajdując i odbudowując kontakt z duchową energią.