Klucz do hawajskiej wiedzy tajemnej o osiąganiu sukcesów w życiu
Informacja o książce i autorach
Na Hawajach w nauce huny żyje szczególna duchowa tradycja i praktyka życiowa. Za pomocą kilku bardzo prostych technik i zasad można skutecznie osiągnąć zadowolenie, zdrowie, radość życia, bogactwo i sukces. Dwóch doświadczonych nauczycieli huny wprowadza Czytelnika w Aloha – Spirit (ducha aloha).
Aloha to współczucie, miłość i powiązanie. Jest to sedno szamańskich technik huny. Odnoszą się one do szczęśliwego i spełnionego życia, które osiągalne jest dla każdego człowieka. Autorzy wyjaśniają skuteczne życiowe prawa i metody nauki huny. Dają do ręki Czytelnikowi wszystkie potrzebne informacje, dzięki którym może samodzielnie podążać drogą szczęścia i radości. Konkretnymi, życiowymi przykładami dokumentują w jaki sposób za pomocą prostych, lecz nadzwyczaj skutecznych metod osiągnąć można materialny oraz duchowy sukces.
Kala H. Kos jest dyplomowaną nauczycielką huny. Dzięki kalifornijskim programom telewizyjnym o magii huny znana jest szerokiej publiczności. John Selby jest psychologiem i doradcą życiowym. Znany jest jako autor wielu fachowych książek odnośnie zdrowia i duchowości. Oboje autorzy mieszkają na Hawajach.
Wszyscy jesteśmy urodzeni z doskonałą mocą do czynienia wszystkiego i bycia tym wszystkim, czym chcemy być. Wszyscy ludzie decydują o tym, kim i czym są. Jeśli ludzie mówią, że wierzą tylko w to lub to, wtedy zakładają sobie klapki na oczy, które zasłaniają piękno i majestat tego, czym wszyscy jesteśmy … dziećmi Najwyższego, dziedzicami Uniwersum. Możemy podążać za aniołami, wspiąć się na szczyty i żyć w raju!
Kaili’ ohe Kame’ ekua (hawajski kapuna kahuna, 1816 – 1931)
Za magią kahunów musi stać pewien rodzaj sterującej świadomości. Poza tym musi istnieć siła, za pomocą której kontrolowany jest ten proces. Musi też istnieć substancja, za pośrednictwem której siła ta może działać. Cały czas szukaj jednego z tych elementów i jeśli znajdziesz go, wtedy może zaprowadzić cię on do pozostałych.
William Brigham (wczesny badacz nauki huny, 1840 – 1926)
Duże znaczenie posiada ten nowy materiał dowodowy odnośnie aktywnej roli podświadomości w kształtowaniu materialnej rzeczywistości. Może prowadzić on do znacznego podniesienia poziomu etyki w dziedzinie wiedzy i duchowości, które przez długi czas kroczyły odrębnymi ścieżkami. Dzięki temu będą one mogły znowu połączyć się w produktywną jednostkę. Otwarta została droga dla wszystkich rodzajów kreatywnych oddziaływań między świadomością i materialnym środowiskiem.
Robert Jahn (emerytowany dziekan Princeton Engineering School, 1997)
Przedmowa
Jeśli tradycyjny Hawajczyk powie, iż chciałby przekazać Wam swoje myśli, wtedy użyje określenia mana’ o. Słowo to nie tylko odnosi się do poziomu intelektualnego, ponieważ mana’ o jest wyjątkowym wyobrażeniem hawajskiej kultury, które obejmuje myśli, uczucia, tęsknoty i zamiary. Jeżeli więc powiem, że chciałbym przekazać moje mana’ o o tej książce, wtedy z pewnością zrozumiecie, iż mam na myśli zarówno uczucia, jak i myśli.
Krótko mówiąc: Książka ta powinna była powstać. Jej postać zadowala mnie intelektualnie i emocjonalnie. Już od dawna zastanawiałem się nad tym ile korzyści przyniosłoby napisanie książki, która całkowicie koncentrowałaby się na wykorzystaniu huny jako narzędzia manifestacji. Byłaby to książka łącząca idee i techniki huny z osiągnięciami współczesnej nauki, w których chodzi o te same sprawy. Sam nigdy nie miałem czasu na napisanie takiej książki, lecz teraz jestem szczęśliwy, ponieważ w związku z tym nie stało się nic złego, gdyż autorzy tego podręcznika wykonali świetną pracę.
Czasami spotyka się ludzi, którzy twierdzą, iż wykorzystanie myśli do urzeczywistnienia naszych życzeń jest pewnego rodzaju oszustwem. Z niewyjaśnionych powodów mają wrażenie, że po prostu powinni wygodnie usiąść w fotelu i akceptować to, co przynosi im Uniwersum. Opisane w tej książce badania Uniwersytetu Princeton mogą pomóc nam zrozumieć w sensie naukowym, iż zawsze wykorzystujemy myśli – świadomie lub nieświadomie – do wpływania na zdarzenia. Użycie siły myśli ma nadzwyczajne znaczenie w sporcie, interesach, polityce, religii, gospodarce … Podobnie wielką rolę odgrywa w codziennych sytuacjach wtedy, gdy modlimy się, życzymy sobie czegoś, mamy nadzieję na spełnienie się czegoś i wyobrażamy sobie, że otrzymujemy to, co chcielibyśmy mieć. Ponieważ w tym sensie wykorzystujemy już siłę myśli, aby pozytywnie wpływać na życie, bardzo sensownie jest więc nauczyć się w jaki sposób moglibyśmy postępować przy tym jeszcze bardziej efektywnie. Idee i techniki przedstawione w tej książce pomoga Wam w tym!
Serge Kahili King – Kauai, Hawaje
Wskazówki autorów
Gdy ktoś pisze tak pragmatyczną książkę jak ta, która pod względem duchowym, finansowym, osobistym i społecznym obejmuje pradawne dziedzictwo kulturowe całego narodu, może swobodnie przyznać, iż zaprezentuje jedynie holograficzne spojrzenie na tę kulturę. Jest to ograniczony, lecz miejmy nadzieję, reprezentatywny fragment, którego autorzy sami doświadczyli, i dlatego też o którym mogą konkretnie wypowiedzieć się.
W kulturze polinezyjskiej istnieje bardzo dużo kahuńskich tradycji rodzinnych z bardzo różnymi punktmi widzenia dziedzictwa huny. Opisane w tej książce myśli i techniki silnie oparte są na duchowej wiedzy różnych rodzin, za pośrednictwem których uzyskaliśmy bezpośredni osobisty dostęp do wiedzy i praktyki huny. Nie twierdzimy przy tym, iż przedstawiamy całe duchowe życie Polinezyjczyków. Podobnie jak ktoś, kto pisze o chrześcijaństwie, nie może powiedzieć, że opisuje wszystkie duchowe nurty protestantów, katolików, mormonów, kwakrów, rosyjskich ortodoksyjnych chrześcijan itd.
Dlatego też niniejsza książka nie obejmuje całej polinezyjskiej historii lub antropologii. Przede wszystkim zamierzaliśmy jak najlepiej przedstawić żywy obraz pradawnej wiedzy huny i jej praktyk. Koncentrowaliśmy się przy tym na określonych formach przekazów i duchowej praktyki, które są w stanie zmienić nasze obecne życie.
Kala Kos przejęła większą część pracy dzięki temu, że mocno zakotwiczyła tę książkę w ustnym przekazie polinezyjskiej kultury. John Selby skoncentrował się na nowym spojrzeniu na naukę huny tak, jak powstaje ona we współczesnym świecie. Mamy nadzieję, iż wzajemnie dobrze uzupełniliśmy się i przekazaliśmy Wam wartościowe pragmatyczne idee i techniki huny, które jeszcze bardziej zwrócą Wasze życie w kierunku szczęścia i duchowego ciepła.
Wprowadzenie
Huna: zjednoczenie nauki i duchowości
Pochodzenie technik huny
Huna jest jedynym w swoim rodzaju wyrazem tradycyjnej wiedzy, która pochodzi z tajemnych nauk dawnej polinezyjskiej kultury Hawajów i innych południowych wysp Pacyfiku. Wszystkie te wyspiarskie narody połączone są wspólnymi korzeniami językowymi, mitologią i szamańskimi praktykami. Poza tym łączą ich podobne struktury w dziedzinie handlu, ochrony zdrowia i życia społecznego. W najbardziej ogólnym sensie huna reprezentuje godną uwagi formę życia, która oparta jest na zasadach powiązanych z prapoczątkiem ludzkości. Jednak mimo tego w bezpośredni sposób można zastosować ją we współczesnym społeczeństwie.
Do niedawna mistyczne praktyki kahunów – polinezyjskich duchowych mistrzów – traktowane były za nadzwyczaj ezoteryczne i powiązane z okultystycznymi zabobonami. Znajdowały się poza naszym współczesnym naukowym poglądem na świat. Jednak w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat ta protekcjonalna postawa została naruszona: Poważne badania naukowe, które przeprowadzone zostały przede wszystkim przez Princeton School of Engineering i przedstawione w popularnonaukowych książkach takich jak np. autorstwa Deana Radinsa The Conscious Universe: The Scientific Truth of Psychic Phenomena, bez wątpienia dowiodły, iż imponująca siła świadomości, za pomocą której pradawni kahuńscy mistrzowie doprowadzali do cudów, rzeczywiście egzystuje. Mało tego – każdy z nas może zastosować ją w praktyce.
Niniejsza książka powinna dostarczyć Wam dostatecznie dużo naukowych dowodów i formalnych omówień, abyście sami mogli stwierdzić, iż wyniki badań potwierdzają prawdziwość technik huny. Jednak nasz główny cel polega na szybkim wyprowadzeniu Was poza teoretyczne rozważania i nauczeniu praktycznego stosowania praktyk huny.
Zestawiona w tej książce teoria i praktyka wywodzi się z serca tysiącletniej kultury polinezyjskiej. Podobnie jak ma to miejsce we wszystkich pradawnych narodach, Polinezyjczycy posiadają niezliczoną ilość mitów odnośnie pochodzenia ich duchowej wiedzy. Stare opowieści, które przekazywane są na Wyspach Polinezyjskich w różnych odmianach, mówią, iż przed wieloma tysiącami lat grupa mieszkańców Plejad wylądowała na kontynencie, który Hawajczycy w słownych przekazach nazywali Mu. Mu było wielką wyspą na Pacyfiku. Stąd Menehune rozpowszechniali swoją galaktyczną wiedzę huny i odpowiednie praktyczne techniki w obrębie całej polinezyjskiej kultury i później w Indiach, Chinach, Egipcie i innych rejonach.
Naukowcy odkryli obecnie, że wiele pojęć i przekonań należących do sedna wiedzy huny egzystuje również w ezoterycznej tradycji innych kultur na całym świecie. Może naprawdę duchowe tradycje na naszej planecie przeniknięte są pozaziemskimi naukami.
Kto może powiedzieć, gdzie kończą się fakty i gdzie zaczynają mity – wielkie mity o stworzeniu świata posiadają swoją własną moc.
W książce tej nie chodzi nam o przekazanie za wszelką cenę pochodzenia tradycji huny, lecz o zastosowanie we współczesnym życiu jej wiecznych prawd. Definitywnie wiemy, iż zachowana do dzisiaj resztka tej nauki zawiera w swoim wnętrzu nadzwyczajną moc – musi więc brać swój początek w naprawdę zadziwiającym dziedzictwie.
Hu – Na: podstawowe zasady
Gdy dokładniej przyjrzymy się tym dwóm krótkim polinezyjskim słowom, które tworzą wyrażenie huna, wtedy otworzy się przed nami głębsza natura tradycji huny. Po pierwsze: Hu w tym dawnym języku odnosi się do wszystkiego, co jest męskie, podczas gdy Na określa wszystkie rzeczy posiadające żeński charakter. W związku z tym słowo Hu – Na oznacza pierwotny kreatywny akt, który stopił dwa bieguny energetyczne w żywą całość. Chińczycy to samo przedstawiają za pomocą znaku jin – jang. Zależnie od kontekstu można stwierdzić także, iż Hu odnosi się do działania, ruchu, chaosu, zmian lub siły, podczas gdy Na określa takie stany jak porządek, spokój, pokój i stałość.
Podstwowa wiedza huny polega na doprowadzeniu do harmonii różnych aspektów życia na wszystkich poziomach. Dzięki temu stajemy się doskonałymi duchowymi istotami, które potrafią doprowdzać do silnych materialnych manifestacji i realizować współczujące układy.
Krok za krokiem będziemy mogli stwierdzić, że polinezyjskie rozumienie pojęcia Hu – Na pokrywa się ze współczesnymi naukowymi modelami fizyki kwantowej, gdzie dwie wydawałoby się przeciwstawne zasady lub właściwości (objektywna/subjektywna, rozumowa/intuicyjna, męska/żeńska, działać/istnieć, przestrzeń/czas, jednostka/inne istoty, fale/cząsteczki itd.) istnieją tylko dzięki temu, że zachowują się komplementarnie wobec siebie, a więc uzupełniają się. Dopiero niedawno oficjalna nauka przyporządkowała następną komplementarną parę, która w nauce huny znana jest już od tysięcy lat. Naukowo określana jest jako dialog między świadomością i środowiskiem. Pod pojęciem tym rozumie się, iż zewnętrzna rzeczywistość ciągle i ściśle wpływa na naszą wewnętrzną świadomość i odwrotnie.
Kluczowym poznaniem przy tych bezpośrednio połączonych parach jest fakt, iż nie możemy posiadać wyłącznie jednego elementu danej pary. Kahuńscy mistrzowie już od dawna wiedzą, że świadomość i zewnętrzny świat są częścią jednej większej całości. Nie są oddzielonymi od siebie jednostkami, jak przedstawia to klasyczna kartezjańska nauka albo nasze ogólne zachodnie spojrzenie na świat. Tradycja huny jest jedną z najważniejszych nauk, jeśli chodzi o celowe zrównoważenie naszych zewnętrznych i wewnętrznych doświadczeń. Dzięki temu nie będziemy już więcej czuć się ofiarami zewnętrznego świata, lecz aktywnie używali swojej świadomości, aby tak wpływać na zewnętrzny świat, żeby podnieść swój dobrobyt i radość życia.
Jeżeli skoncentrujemy naszą bezpośrednią życiową czujność na rozpoznaniu jedności świata wewnętrznego i zewnętrznego, wtedy w naturalny sposób coraz bardziej będziemy dostrajali się do fundamentalnych zasad życia, do tajemnic Hu – Na.
Jeżeli żyjemy według zasad huny, wtedy piękno życia polega na tym, że uczymy się skierowywania naszych codziennych stosunków, układów finansowych i życia rodzinnego ku głębszym duchowym oraz naukowym prawdom ludzkiej świadomości. Sami dla siebie odkrywamy to, co polinezyjscy kahuni wiedzą już od tysięcy lat: Za pośrednictwem każdej decyzji i każdego postępowania, niezależnie od ich znaczenia, bierzemy udział w żywym tańcu z siłami Uniwersum.
Kahuńscy mistrzowie
Zachodnia prasa codzienna używa słowa kahuna w sensie czarownik lub okultystyczny kapłan. Od razu powinniśmy uwolnić się od takich uprzedzeń, aby móc dokładnie zrozumieć właściwe znaczenie tego słowa. Leksykon definiuje kahunę jako kapłana, czarodzieja, magika, czarownika, duchownego, eksperta pod każdym względem. Według nas najlepiej znaczenie tego tradycyjnego słowa oddaje poniższa definicja:
Dawni kahuni byli wybraną grupą mądrych mistrzów w każdej polinezyjskiej społeczności wiejskiej lub wielkiej rodzinie, których uznawano za ekspertów w danym zakresie. Swoje często tajemne rytuały i techniki przekazywali wybranym członkom nowej generacji i przeprowadzali ceremonie, dzięki którym zapewniali realizacje życzeń i potrzeb całej społeczności.
Każda wielka rodzina posiadała kahunę – mistrza, który był mistrzem budowlanym lub architektem. Opanowali oni i przekazywali dalej dawne tradycje budowy kanu i domów, urządzeń nawadniających, stawów rybnych itd. Wiedzieli oni jak wybrać najlepsze drzewo i zbudować kanu, aby mogło płynąć tysiące mil po otwartym morzu i nie zatonąć. Poza tym wiedzieli jak optymalnie założyć osadę, kształcić marynarzy, którzy przy pomocy wydawałoby się czarodziejskich środków potrafili przeżyć długie podróże … Istnieli też kahuni – astronomowie, którzy pielęgnowali nadzwyczaj dokładną i fachową polinezyjską tradycję przemierzania dużych odległości po morzu orientując się tylko przy pomocy gwiazd. Ta grupa kahunów potrafiła również w zdawałoby się magiczny sposób, koncentrując swoją świadomość na relatywnie małej wyspie (np. Hawaii) leżącej na środku największego ziemskiego oceanu, połączyć z nią swoją świadomość i przyciągnąć kanu prosto z morza do lądu. Także nasz współczesny umysł tego typu sztuczki traktował za cuda, aż do chwili, gdy ostatnio przeprowadzone badania udokumentowały, w jaki sposób rzeczywiście osiąga się tego typu efekty (więcej na ten temat później).
Każda społeczność na wyspach polinezyjskich miała również swojego kahunę – uzdrawiacza, który był zielarzem i mistrzem innych form zabiegów. Korzystali oni także z sił świadomości celem pozytywnego wpływania na biologiczny organizm. Kahuńską ceremonię uzdrawiania (haipule) traktowaliśmy raczej za zabobonne sztuczki, jednak jak jeszcze zobaczymy, chodzi w nich raczej o celowe wykorzystanie psychicznych sił do uzdrowienia fizycznego ciała.
Istniały organizacje kahunów, które pielęgnowały wiedzę o spójności społeczeństwa i zajmowały się społeczną wspólnotą. Dzisiaj takich ludzi nazwalibyśmy politykami, jednak to wyrażenie nie pasuje do głębokiego duchowego wymiaru tradycji polinezyjskiej. W obrębie polinezyjskiej społeczności każdy człowiek traktowany był za integralną część żywej socjalnej całości, w której konflikty rozwiązywane były za pośrednictwem specjalnej ceremonii nazywanej ho´o ponopono. Rytuał ten polega na nadzwyczaj pięknej i silnej grupowej dynamice przywracania harmonii w obrębie danej społeczności. W końcu istnieli też kahuni hula będący mistrzami duchowych ceremonii. Należały do nich zarówno dawne tańce i śpiewy, które za pomocą ruchów i słów opowiadały o przekazywanej słownie historii, jak i modlitwy dotyczące wszystkich aspektów społecznego życia oraz opowieści z życia codziennego, które doprowadzały do odmiennych stanów świadomości u tańcerzy, śpiewaków, ludzi grających na bębnach oraz słuchaczy. Hollywood i turystyka skomercjalizowały hula, jednak istnieją jeszcze potęzni kahuni hula, którzy w dalszym ciągu praktycznie stosują w codziennym życiu polinezyjskie dziedzictwo. Dodatkowo, oprócz tych pierwotnych przewodników i mistrzów, istnieli oczywiście jeszcze inni eksperci, którzy traktowani byli za kahunów, ponieważ odpowiedzialni byli za przekazywanie następnym generacjom określonych wierzeń i technik, które były ważne dla fizycznej egzystencji i duchowego dobrobytu społeczności.
Gdy misjonarze, wielorybnicy, plantatorzy trzciny cukrowej i inni intruzi coraz bardziej wnikali na Wyspy Hawajskie (nie napotykając na opór ze strony tubylców) i przejęli panowanie nad nimi, wydawane były coraz to bardziej surowe zakazy praktykowania dawnych kahuńskich ceremonii i połączonych z nimi wierzeń. W końcu praktykowanie jakiejkolwiek metody kahunów uważane było za surowe przestępstwo. Na skutek tego wiele kahuńskich tradycji krok za krokiem zostało coraz bardziej zepchniętych do podziemia albo całkowicie wytępionych.
W książce tej zamierzamy w nowym świetle przedstawić to, co zachowało się do dzisiejszych czasów z tradycji huny oraz ponownie ożywić jej ceremonie, wierzenia i świadome zamiary, aby rozświetliły nasze własne życie i rozpowszechniały na świecie socjalną harmonię, duchową przejrzystość oraz osobistą moc.
Tłumaczenie: Marius Cecula
polski wydawca: DWK „KOS”, Katowice